'अटी, अपेक्षा': आफ्टर मॅट्रीमनी

**प्लीज नोट: हा जरी स्वतंत्र ब्लॉग असला तरी या आधीचा एक ब्लॉग वाचला असेल तर हा वाचायला जास्त मजा येईल असं मला वाटतं.

ती: पप्पांचा फोन येउन गेला दुपारी!

तो: हं! काय म्हणतायत ते?
ती: सहज फोन केला म्हणाले! पण मला माहितीय कशासाठी केला होता फोन.

(३० सेकंदानंतर!)
तो: तुला माहितीय मला अर्धवट वाक्य आवडत नाहीत! एकतर तू मला बातम्या बंद करायला लावून तुझ्याशी बोलायला म्हणून बसवलं आहेस!
ती: (चिडून) हो आणि टीव्हीवर बघता येत नाहीत म्हणून तू माझ्याशी बोलायच्या नावाखाली पेपर हातात घेऊन बातम्या वाचतो आहेस! उपयोग काय झाला टीव्ही बंद करायचा?

तो: (हसत) बाई गं, माझं सगळं लक्ष तुझ्या बोलण्याकडेच आहे! तू एक अर्धवट वाक्य बोलून थांबली आहेस. तुला पप्पांचा फोन आला होता! सहजच केला असं ते म्हणाले पण तुला माहितीय की त्यांनी का फोन केलेला…तर आता मला प्लीज सांगतेस का? मी पेपर बाजूला ठेवून तुझ्याशी बोलतो आहे!

ती: (हसून) अच्छा! म्हणजे लक्ष होतं तुझं!

तो: हो बाईसाहेब…आता बोल प्लीज!

ती: बाबांनी बोलण्याच्या ओघात शेजारच्या सलीलची बायको प्रेग्नंट आहे ही बातमी पुरवली मला!

तो: ओके…

ती: सहाच महिने झाले त्यांच्या लग्नाला…पण त्यांनी किती पटकन चान्स घेतला वगैरे वगैरे!

तो: ओके…मग?

ती: तुला कळत नाहीये का? गेल्या आठवड्यात मम्मीने कुणाच्यातरी डोहाळजेवणाचं सांगितलं होतं. माझा स्वभाव कसा आहे हे त्यांना माहितीय म्हणून मला डायरेक्ट काही बोलत नाहीयेत पण त्यांनी मागे लागायला सुरुवात केलीय!

तो: मग तुझं काय म्हणणं आहे या सगळ्यावर?

ती: फक्त माझं म्हणणं इंपॉटंट आहे का? तुला काहीच बोलायचं नाहीये? आपल्या लग्नाला दीड वर्ष झालंय. तुला यंदा प्रमोशन मिळालंय..थोडसं लांब का असेना पण आपलं स्वतःचं घर आहे! आता नातवंड कधी होणार म्हणून मम्मी-पप्पा मागे लागणं सहाजिक नाहीये का? शेवटी त्यांनाही लोक प्रश्न विचारत असतीलच की!

तो: सगळं तूच बोलतेयस! मी काय ठरवायचं आहे यात? आपण रेडी आहोत असं वाटतंय का तुला?

ती: मला काही प्रश्न आहेत! माझं चान्स घ्यायला रेडी असणं तुझ्या उत्तरांवर अवलंबून असणारे!

तो: फर्स्ट थिंग्स फर्स्ट- 'चान्स घेणे' हा फालतू वाक्प्रचार वापरणं मला अजिबात मान्य नाहीये…त्या प्रोसेसला एकदम क्षुल्लक केल्यासारखं वाटतं ते! आणि तुला कुठल्या प्रश्नाचं उत्तर हवंय?

ती: उत्तर नाही! उत्तरं म्हटलं मी! अनेकवचन!

तो: देजा वु…आपण लग्न करायचं ठरवलं तेव्हा तू सेम वाक्य वापरलं होतंस….आठवतंय? म्हणजे आता आपल्याला मुल व्हायला तू रेडी आहेस की नाही हे ठरवायला पण मी एक क्विझ आन्सर करायची आहे?

ती: (हसत) येस! माझ्याशी लग्न करताना या गोष्टीची कल्पना आली होतीच की तुला! सो…करूयात सुरुवात?

तो: (खांदे उडवत) ओके!

ती: मी बाळंत असताना माहेरी जाणार नाहीये! माझी मम्मी आणि तुझी आई दोघीही आपल्याबरोबर येउन राहतील!

तो: काय?

ती: हो, तुला बहिण नाही…त्यामुळे तुझ्या आईला माझं बाळंतपण करण्याची इच्छा असणारे! आणि मला बहिण असली तरी माझ्या आईचा तो हक्क मी नाकारू शकत नाही! सो मला दोघीही हव्या आहेत! तुला चालणारे का?

तो:यस…तू इतका विचार करतेयस याचं मला कौतुक वाटतंय!

ती: इतक्यात कौतुक नको! अजून प्रश्न राहिलेत! दुसरा प्रश्न- आपल्याला होणाऱ्या मुलाच किंवा मुलीचं नाव तू आणि मी ठरवायचं! पत्रिका बघून अक्षर ओळखा, मग नाव शोधा हा खेळ नको!

तो: (हसत) तरी मला प्रश्न पडलाच होता की तू अजून नावाबद्दल कसं काही बोलली नाहीस? माझी काहीच हरकत नाहीये याला! फक्त आपल्या बाळाच्या पूर्ण नावात माझं नाव असेल ना?

ती: हो असेल!

तो: मग हरकत नाही…पण माझ्यामते हा खूप नंतरचा प्रश्न आहे. आपण आत्ता काय करायचं आहे किंवा नाही ते ठरवत होतो!

ती: नाही…काही गोष्टी नंतरच्या आहेत पण त्या आत्ता बोलणं महत्वाचं आहे.

तो: कुठल्या शाळेत घालायचं हे पण ठरवून टाकूया का?

ती: चेष्टा करू नकोस. माझा महत्वाचा प्रश्न राहिलाय.

तो: विचारून टाक. माझं उत्तर होच असणारे नेहमीसारखं

ती: आपल्याला बाळ झालं की तीन-चार महिन्यांनी तू सहा महिने-वर्षभर सुट्टी घ्यायचीस!

तो: क्काय? ते कशाला?

ती: बाळाकडे लक्ष द्यायला!

तो: आणि मग तू काय करणारेस?

ती: मी जॉबवर रिझ्युम होणार! मलाही माझं करिअर आहे ना??

तो: आणि मी का घरी बसायचंय?

ती: आपल्याला बाळ झालं की माझ्या एकटीचं नसणारे ना ते? बाळ होईपर्यंत तू काहीच करू शकणार नाहीयेस…मग बाळ झाल्यावर तर तू काहीतरी करू शकतोस की!

तो: काहीतरी करणं म्हणजे नोकरी सोडून घरी बसणं? मला तुझा मुद्दा कदाचित नीट समजलाच नाहीये!

ती: सुट्टी घे म्हणाले मी! नोकरी सोड असं नाही म्हणते! 'वर्क फ्रॉम होम' कर! पार्ट टाईम ऑफिसला जा! आपण आत्तापासून विचार केला तर नक्की सोल्युशन निघू शकतं…पण आपलं बाळ जेवढं माझं असेल तेवढं तुझही असेल ना? मग त्याची काळजी घेणं, त्याला मोठं करणं या जबाबदाऱ्या फक्त मी का घ्यायच्या?

तो: कारण तू त्याची किंवा तिची आई असशील! आईच करते सगळं मुलांचं.…आणि हो, तो जॉब ऑफ चॉइस असतो,जॉब बाय फोर्स नव्हे! 

ती: म्हणजे तुला असं म्हणायचं आहे की पुरुषांसाठी त्यांनी जन्माला घातलेल्या मुलांना मोठं करणं हा जॉब ऑफ चॉइस नसतो?

तो: असं कुठे म्हणतोय मी?

ती: तू मला मागे विचारलं होतंस आठवतंय-आज विमेन डॉमिनन्सचा काळ येऊनही पुरुषांना आर्थिक, सामाजिक गरजांसाठी का जबाबदार धरतात? हे कधी बदलणार? वेल,मला असं वाटतं की तुझ्या प्रश्नाचं उत्तर इथेच आहे! मी तुला म्हणतेय की फक्त आर्थिक, सामाजिक जबाबदारी घ्यायच्या ऐवजी घरगुती जबाबदारी घे! मी तुला गृहविष्णू व्हायला सांगतेय!

तो: गृहविष्णू? अगं पण मला जमणारे का ते? मी हे कधीच केलेलं नाहीये…आणि आधी कुणाला करताना पाहिलं नाहीये!

ती: मग आता कर. शिक. आपल्याकडे पुष्कळ वेळ आहे! …हे बघ- गेल्या काही वर्षात जग इतकं फास्ट बदललं आहे की 'फास्ट' हा शब्द पण स्लो वाटावा. आपल्या राहण्याच्या पद्धती बदलल्या, मेडिकल सायन्स डेव्हलप झालं, जग जवळ आलं..पण जे बदललं नाहीये ते म्हणजे शिक्षण, नोकरी-करिअर, लग्न आणि शेवटी कुटुंब हा क्रम. आणि तो कधीच बदलणार नाही. पण मग या क्रमात लग्न आणि कुटुंब आलं की नेहमी बायकांनाच मागे पडावं लागतं असं नाही वाटत तुला?

तो: मुलांची काळजी घेणं, त्यांना मोठं करणं म्हणजे मागे पडणं वाटतं तुला?

ती: करिअरच्या दृष्टीने म्हणालास तर 'हो'…तसं वाटतं मला! आणि तुला हा विचार स्वार्थी वाटेल पण जेव्हा मी तुला म्हणतेय की तूसुद्धा आपल्या बाळाच्या मोठं होण्यात जास्त चांगला हातभार लावू शकतोस तेव्हा तुला ते पटत नाहीये?

तो: मी कबुल करतो की तू मला कन्फ्युस केलं आहेस!

ती: ठीके! मग थोडा वेळ घे! सावकाश विचार कर! मला खात्री आहे की तुला माझं बोलणं पटेल…आणि आपण काहीतरी चांगला सुवर्णमध्य काढू शकू.

तो: हं…करतो विचार!

ती: ठीके! मी तुला गरमागरम चहा करून देते…आलं घालून! फ्रेश होशील.

चहाचं आधण ठेवून तिने हॉलमध्ये हळूच डोकावून पाहिलं. तो चक्क पेपर न वाचता, टीव्ही न पाहता शांतपणे विचार करत बसला होता! ती स्वतःशीच हसली!

'नक्की पटेल त्याला…आम्ही नक्की चांगले आई-बाप होऊ'